İlk yarı bitti Hayat:1 Ben:0
Ama belliydi böyle olacağı
Nicedir başlamıştı belirtiler
Yolda çocuklar,”amca şu topu atıversene” diye seslendiklerinde kuşkulanmıştım ilkin
Sonra saçlarımdaki beyaz teller tescilledi yarı yolun ufukta göründüğünü
Baktım lise fotoğraflarım sararmış,sınıf arkadaşlarım yaşlanmış
Eş dost sohbetlerinde sağlık ve çocuk konuşulur olmuş ,seyahat ve aşk yerine
Gök gibi gürlemeye alışkın müzik setimin ses düğmesini kısar olmuşum,içimdeki uçurtmanın ipini çekercesine
Bizim zamanımızda diye başlayan,nutuklar atmaya başlamışım mezuniyet törenlerinde
Hayret daha dün değilmiydi benimkisi?
Yıllar yılı dudak büktüğüm “ölümden sonra hayat” masallarına kulak kabartmaya başlamışım gizliden gizliye
İple çektiğim haziranlara sırt çevirmişim
Yaşamın orta sahasına girmişim,irkilmişim
Ruhumun ikizleri yine çekiştiriyorlar kollarımdan
Biri”daha ne gördünki” diyor yüzünde papatyalarla,asıl şimdi başlıyor hayat!..Bundan sonrası rahat!
Lakin “buydu görüp göreceğin” diye efkarlanıyor öteki,ikinci yarı geçer hızla yaşlanırsın zamanla
Yaşı genç olanlar 35' e uzak durduklarını sanarak, sahi oldumu okadar? Hiç göstermiyorsun,tesellisindeler.
35'le çoktann tanışmış olanlarsa Hayata Hoş geldin,pankartlarıyla karşılamadalar
İlk yarı sadece bir ısınmaymış meğer,asıl ikinci yarıda anlaşılırmış tadı hayatın..kavganın...aşkın...
Bense şaşkın,devre arası bilançolarındayım.
Son dönemde kimbilir kaç kez eski anıları yaralı ele geçirdim belleğimin derinliklerinde.
Kimbilir kaç kez kendime yakalandım,kendimden kaçarken
Ve sustum vijdan sorgularında
Aksi sedamla bile dertleşmedim,meğer ne yaman serüvenmiş hayat,bazen yedi veren gülleri gibi bereketli..
Sanki hayat değil körfez krizi mübarek,bir koyup beş alıyorsun...
Yaşıyor,seviyor ve seviliyorsun,bazense kıtlıktan kırılıyor ortalık şaşıp kalıyorsun...
Oysa herkes bilmezden gelsede skoru belli oyunun...
30'larda dedeni ve nineni kaybediyorsun,40'larda anneni ve babanı ve 70'lerde kendini...
Şimdi devre arası yolun yarısı...
Bugüne dek ancak tanıştık hayatla,ben ona kendimi tanıttım,o bana kendini...
Göğsüme madalya gibi dizdim hatalarımı,
Zaferlerim onlar benim,olgunluğumun yapıtaşları...
Ve derin bir yara gibi sakladım başarılarımı
Asonsör çıkarken yukarı,dönüp bakmadım bile aşağı dönmesin diye başım..
Ben istikballe arkadaşım
Ne varki herşey yarım...
Hayatta yarım,sevdalarda
Daha diyeti ödenmedi sevinçlerin
İhanetlerin hesabı sorulmadı
Nazımında dediği gibi “Kopardım portakalı dalından ama kobuğu soyulmadı,sevdalara doyulmadı”
Doydum diyen görmedimki ben zaten
Lakin gelde zamana anlat bunu
Sahi nedir bu telaş bu kin,sanki ölüye can yetiştireceksin...
Baktım ikinci yarı kapıda ve hayatın ceza sahası yakın
Doldurdum bir kara kutuya 35 yılın hesabını
Acılar,sancılar bir çekmecede,sevdalar diğerinde
Biryerde hüzünler ve korkular,bir üstte sevinçler ve zaferler
Kat kat,dizi dizi dizdim kullanılmış takvimlerimi
Sabırla kapattım kutuyu,sevgiyle mühürledim ağzını
İlk yarı bilançom o benim,yangında ilk kurtarılacak,kazada ilk açılacak
Yarımlar tam olduğunda kara kutuyu açıp bakanlar teşhis koyacaklar halime
Çok mutlu olmuş fazla yüksekten uçmuş zavallı diyecekler...
Ya da;
Sebepsiz alçalmış bile bile vurmuş kendini dağlara
Fakat kara kutu ancak bir kısmını söyleyecek hikayenin
Kalanı benimle gelecek
Dağların yamaçlarına savuracağım en mahrem hatalarımı
Reyhanlar saklayacak sırlarımı
Skoru bir tek egenin suları bilecek
Denize kavuşabilirse eğer içimdeki nehir
HAYAT:O BEN:1
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder